బోయవాని సత్యవ్రతం

బోయవాని సత్యవ్రతం

పూర్వం అరుణి అనే ముని ఉండేవాడు. అయన దేవకీ నదీ తీరంలో నియమ నిష్ఠలతో కూడి నిత్యం ధ్యానమగ్నుడై ఉండేవాడు. ఒకరోజు ఎప్పటిలాగే ఆయన స్నానం చేయడానికి దండకమండలాలు, నార దుస్తులు ఒడ్డున పెట్టి, స్నానం చేయడానికి నదిలో దిగాబోతుండగా, ఒక వేటగాడు అక్కడికి వచ్చి ఆ దుస్తులు, దండకమండలాలు తనకు ఇచ్చేయమని బెదిరించాడు. మహా తపశ్శాలి అయిన ఆ ముని కరుణాపూరితమైన చూపులతో ఆ వెటగాడిలోని క్రూరత్వం నశి౦చిపోయింది. ఆ స్థానంలో దయ, జాలి, పెద్దల యెడల గౌరవం చోటు చేసుకున్నాయి. వెంటనే తన విల్లంబులను, ఇతర ఆయుధాలను తీసి క్రిందపడవేసి, తల వంచి మునికి భక్తితో నమస్కరించి "మహానుభావా! మీ కన్నులలో ఎమి మహత్తు ఉన్నదో కానీ, మీరు నన్ను చూసిన మరుక్షణంలో నాలోని హింసాప్రవృత్తి నశించింది. మనసులో తెలియని శాంతి, స్థిమితం నెలకొంది. మీ చూపులకే అంత శక్తి ఉంటె, మీ వాక్కులకి ఇంకెంత మహిమ ఉండి ఉంటుంది. కాబట్టి దయచేసి నాకు ఏదైనా మంత్రాన్ని ఉపదేశించండి, నేను నా హింసాప్రవృత్తి విడనాడి, భూతదయను కలిగి ఉ౦డి, ఆ మంత్రాన్ని జపిస్తూ, నా జీవితాన్ని ధన్యం చేసుకుంటాను" అని ప్రాధేయపడ్డాడు.

   ముని మౌనంగా అక్కడి నుండి వెళ్ళిపోయాడు. ఆ వేటగాడు మాత్రం మునిని వదిలిపెట్టకుండా ఆయననే అనుసరిస్తూ, సపర్యలు చేస్తు౦డేవాడు. ఇలా ఉండగా ఒకనాడు ముని దర్భలను సేకరిస్తుండగా, ఎక్కడినుండో పులి వచ్చి మీద పడింది. అక్కడే ఉన్న బోయవాడు తన చేతిలో ఉన్న గొడ్డలితో దానిమీద ఒక్కదెబ్బ వేశాడు. ముని పులి వంక చూసి, "ఓం నమో భగవతే వాసుదేవాయ" అని అన్నాడు. ఆ మంత్రం చెవిన పడగానే పులి దివ్యదేహాన్ని ధరించి, మునికి నమస్కరించి అక్కడినుండి వెళ్ళిపోయింది. అదంతా చూస్తూ ఉన్న బోయవాడితో ముని "ఎప్పుడు సత్యాన్నే పలుకు, తినకూడనిది ఏది తినవద్దు. దీనిని వ్రతంలా ఆచరించు" అని చెప్పి వడివడిగా వెళ్ళిపోయాడు. మహాత్ముల చేష్టలకు అర్థాలు వేరుగా ఉంటాయి కదా! ఆ బోయవాడు అదే మహాద్భాగ్యంగా భావించి, నాటి నుండి ఎల్లప్పుడూ సత్యాన్నే పలుకుతూ, అహింసా వ్రతాన్ని చేపట్టి, నిష్ఠగా ఉండసాగాడు.

      ఒకరోజున వేటగాడికి అడవిలో ఎంత వెదికినా ఆహారం దొరకలేదు. దాంతో పండుటాకులను తినబోయాడు. అప్పుడు ఆశరీరవాణి వాటిని తినవద్దు అని పలికింది. ఆ రోజంతా ఉపవాసం ఉన్నాడు. మర్నాడు కూడా అలాగే జరగడంతో కటిక ఉపవాసం ఉంటూ, ముని పాదపద్మలనే మనసులో తలుచుకొంటూ ధ్యానంలో నిమగ్నమై పోయాడు. రోజులు గడిచాయి.

      ఒకరోజు దుర్వాస మహర్షి అక్కడకు వచ్చాడు. ఆయనను చూసి భక్తితో నమస్కరించి, "స్వామీ! దయచేసి నా ఆతిథ్యం స్వికరించండి" అని పలికాడుబోయవాడు. అతను బక్కచిక్కి ఉన్నాడు. కానీ ముఖంలో దివ్య వర్చస్సు ఉట్టిపడుతోంది. అతని పరీక్షించాలని దుర్వాసుడు "వత్సా! నాకు బాగా ఆకలిగా ఉంది. మృష్టాన్న భోజనం కావాలి. నువ్వే నిరాహారంతో ఉన్నట్టుగా కనిపిస్తున్నావు. ఇక నాకేమి పెట్టగలవు? అని అడిగాడు. అప్పుడు బోయవాడు ఒక పాత్ర తీసుకొని, పక్కన ఉన్న గ్రామానికి బ్రాహ్మణుల ఇళ్ళకు భిక్షాటనకు వెళ్ళాడు. ప్రతి ఒక్కరు అతన్ని ఆదరించి, బోలెడన్ని శాకపాకాలను పాత్రలో నింపి పంపారు. అతను సంతోషంతో ముని వద్దకి వచ్చి "స్వామీ! దయచేసి భిక్షను స్వికరించండి" అని కోరాడు. దుర్వాసుడు "నేను స్నానం చేయనిదే ఏమీ తినను. నదీ చూడబోతే చాలా దూరంలో ఉంది. నేను అక్కడికి వెళ్ళలేను. నీవే నా స్నానానికి ఏర్పాట్లు చేయి" అన్నాడు.

   ఆ వ్యాధుడు దేవకీ నది వద్దకు వెళ్లి, భక్తితో నమస్కరించి, "అమ్మా! నేను దుర్వాస మహర్షికి ఆతిథ్యం ఇవ్వదలుచుకున్నాను. అయన స్నానానికి ఇక్కడికి రాలేని పరిస్థితులలో ఉన్నాడు. నేనే కనుక సత్యం పలికే వాడినయితే నువ్వు నాతో బాటు వచ్చి, ముని స్నానానికి సహకరించు!" అని కోరాడు.

    దేవకీ నది వెంటనే అతని వెంట వచ్చింది. దుర్వాసుడు నదిలో స్నానం చేసి అతని ఆతిథ్యం స్వీకరించాడు. "నాయనా! నీ సత్య నిష్ఠకు, భక్తిశ్రద్దలకు సంతోషించాను. ఇక నుంచి నీవు సత్యవ్రతుడనే పేరుతో ప్రసిద్దుడవవుతావు. అంతే కాదు, సకల శాస్త్రాలలోను పాండిత్యం పొందుతావు" అని ఆశీర్వదించాడు.

     అతనే తర్వాత కాలంలో రాజయ్యాడు. మాహత్ములు చెప్పిన దానిని శ్రద్దగా విని, దానిని నిష్ఠతో పాటించడం వల్లనే సత్యవ్రతుడికి అంతటి ఖ్యాతి లభించింది.

    నీతి: "అందుకే పెద్దల మాట పెరుగన్నపు మూట" అంటారు.